Grupa NTT ustanowiła „Kartę Zrównoważonego Rozwoju Grupy NTT” i promuje różne inicjatywy mające na celu stworzenie zrównoważonego społeczeństwa poprzez „rozwój jako firma” i „rozwiązywanie problemów społecznych”.

Jednocześnie, spojrzenie na łańcuch dostaw Grupy NTT pokazuje, że w ostatnich latach jeszcze bardziej wzrosły jego złożoność i poziom globalizacji, a odpowiednie reagowanie na kwestie o skali globalnej, takie jak katastrofy i pandemie, środowisko naturalne, prawa człowieka oraz bezpieczeństwo, stało się ważnym zagadnieniem.

W tym kontekście, bazując na podstawowej polityce zaopatrzenia, przekształciliśmy dotychczasowe „Wytyczne dotyczące promowania CSR Grupy NTT” mówiące o naszej postawie i odpowiedzialności jako łańcucha dostaw, na „Wytyczne dotyczące promowania zrównoważonego rozwoju łańcucha dostaw Grupy NTT” (zwane dalej „Wytycznymi”). Mamy nadzieję, że wymaganie ich realizacji od dostawców przełoży się na stworzenie zrównoważonego łańcucha dostaw, a ostatecznie zrównoważonego społeczeństwa.

[Podstawowa polityka w zakresie zamówień]

Grupa NTT ustanowiła „Kartę Zrównoważonego Rozwoju Grupy NTT” i promuje inicjatywy mające na celu stworzenie „zrównoważonego społeczeństwa” łącząc „rozwój jako firma” i „rozwiązywanie problemów społecznych”. W nowoczesnych łańcuchach dostaw wzrasta ich złożoność i poziom globalizacji, a rozwiązywanie problemów o skali globalnej, takich jak prawa człowieka, etyka, środowisko, katastrofy/pandemie i bezpieczeństwo, stanowi kluczowe wyzwanie. W odpowiedzi na takie wyzwania, Grupa NTT zobowiązuje się do pogłębiania wzajemnego zrozumienia i budowania relacji opartych na zaufaniu ze wszystkimi dostawcami w swoim łańcuchu dostaw, a także do kontynuowania współpracy z nimi w celu tworzenia i utrzymywania bezpiecznych i niezawodnych łańcuchów dostaw opartych na wysokich standardach etycznych, a także dbających o prawa człowieka i środowisko naturalne na świecie, wnosząc w ten sposób aktywny wkład w budowę zrównoważonego społeczeństwa.

W tym celu zamówienia są realizowane zgodnie z „Podstawową polityką zamówień Grupy NTT”, która została przedstawiona poniżej.

1. Zapewniamy możliwości uczciwej konkurencji dla szerokiego grona dostawców krajowych i zagranicznych oraz dążymy do budowania wzajemnego zrozumienia i zaufania.
2. Pozyskujemy konkurencyjne produkty i usługi spełniające potrzeby biznesowe w oparciu o racjonalność ekonomiczną, przy kompleksowej ocenie jakości, ceny, czasu realizacji i stabilności dostaw.
3. Przyczyniamy się do tworzenia zrównoważonego społeczeństwa poprzez przestrzeganie prawa oraz norm społecznych, a także poprzez prowadzenie zamówień z naciskiem na prawa człowieka, środowisko, bezpieczeństwo itp.

Wytyczne obejmują sprawy, którymi każda firma w łańcuchu dostaw powinna się aktywnie zająć, aby osiągnąć zrównoważone społeczeństwo. Określenie „dostawcy” w Wytycznych odnosi się do każdego podmiotu, który dostarcza Grupie NTT produkty, ludzi lub usługi, a przedstawione w Wytycznych wymagania mają zastosowanie do wszystkich dostawców, którzy przeprowadzają bezpośrednie transakcje z Grupą NTT. Ponadto bezpośredni dostawcy mają obowiązek przekazania treści Wytycznych swoim dostawcom z początkowego etapu łańcucha dostaw i zachęcenia ich do przestrzegania tych treści, a także m.in. sprawdzania statusu realizacji tego zadania, zgodnie z zawartymi umowami.

Co więcej, w celu sprawdzenia stanu realizacji przez dostawców wymogów z Wytycznych mogą być również przeprowadzane audyty. W takim przypadku Grupa NTT może zażądać od dostawców ujawnienia potrzebnych informacji. Dostawcy są proszeni o zagwarantowanie dokładności i kompletności tych informacji oraz o ich niezwłoczne dostarczenie. W przypadku stwierdzenia – np. w wyniku audytu – działania lub zdarzenia, które nie spełnia wymogów Wytycznych, Grupa NTT zażąda od dostawcy poprawy, a w przypadku braku owej podejmie odpowiednie działania, wliczając w to zawieszenie transakcji.

W przypadku, gdy spółki Grupy NTT ustanowią własne wytyczne inne niż niniejsze Wytyczne lub w przypadku wymagań różniących się od niniejszych Wytycznych ze względu na prawo kraju, w którym znajdują się spółki Grupy NTT, przepisy i zasady władz lokalnych lub żądania klienta, treść wytycznych każdej ze spółek traktowana jest priorytetowo.

Dostawcy są proszeni o zrozumienie i zaakceptowanie „Podstawowej Polityki Zamówień Grupy NTT” oraz inicjatyw dotyczących zrównoważonego łańcucha dostaw, a także o współpracę w aktywnym promowaniu Wytycznych.

Luty 2022

Nippon Telegraph and Telephone Corporation

Dział Planowania Technologii

Kodeks Postępowania

Wspólne zagadnienia

(Wspólne-1) Budowa systemu zarządzania

• W celu osiągnięcia każdego z punktów Wytycznych należy zbudować system zarządzania.

System zarządzania to mechanizm ciągłego doskonalenia poprzez proces PDCA (Plan-Do-Check-Act – Zaplanuj, Wykonaj, Sprawdź, Popraw) w zakresie zgodności z polityką, systemów wdrażania, działań korygujących i zaangażowania interesariuszy. Nie musi to mieć na celu ani oznaczać certyfikacji.

Zagadnienia, o których należy pamiętać przy budowie takiego systemu to m.in.:

• Czy firma spełnia wymagania prawne, regulacyjne i wymagania klientów, związane z jej działalnością i produktami?
• Czy system zawiera treści opisane w Wytycznych?
• Czy zidentyfikowano i ograniczono ryzyko związane z treściami opisanymi w Wytycznych?
• Czy można oczekiwać, że wykorzystanie systemu będzie prowadziło do ciągłego doskonalenia?

System zarządzania obejmuje również:

• Zaangażowanie spółki
• Odpowiedzialność i rozliczalność kierownictwa
• Wymagania prawne i wymagania klienta
• Należyta staranność
• Identyfikacja ryzyka i zarządzanie ryzykiem
• Cele ulepszeń
• Edukacja i szkolenia
• Komunikacja
• Informacje zwrotne od pracowników, ich udział w inicjatywach i zgłaszanie skarg
• Ocena i audyt zidentyfikowanego ryzyka
• Proces przeprowadzania działań naprawczych
• Dokumentacja i zapis

Dla każdej z poszczególnych pozycji istnieją następujące modelowe systemy zarządzania:

<Bezpieczeństwo i higiena> Wytyczne Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) dotyczące systemów zarządzania bezpieczeństwem i higieną pracy, OHSAS 18001, ISO 45001 itp.

<Środowisko> ISO 14001, EMAS, Eco Action 21, Eco Stage itp.

<Jakość i bezpieczeństwo> Rodzina norm ISO 9000, IATF 16949, ISO 13485 itp.

<Bezpieczeństwo informacji> ISO/IEC 27001, ISO 20243, SOC2, IEC 62443, dokumenty NIST związane z bezpieczeństwem itp.

<Plan ciągłości działania> ISO 22301 itp.

(Wspólne-2) Ustanowienie mechanizmu składania skarg

• Oprócz zarządzania ryzykiem wymaganego w celu zachowania zgodności z Wytycznymi należy ustanowić mechanizm składania skarg przez interesariuszy, w tym pracowników i dostawców, aby umożliwić rozwiązywanie problemów w formie ciągłego procesu.
• Należy upowszechnić świadomość istnienia systemu raportowania prowadzonego przez NTT, dostępnego dla pracowników i interesariuszy.
• Należy chronić poufność informacji związanych ze zgłoszeniem oraz zapewnić informatorowi anonimowość.
• Należy chronić informatorów przed krzywdzącym traktowaniem przez firmy lub osoby prywatne ze względu na to, że dokonali zgłoszenia.

Mechanizm składania skarg to rozwiązanie, za pomocą którego zainteresowana osoba może zgłosić podejrzenie naruszenia Wytycznych i zachęcić do naprawienia sytuacji. Należy zapewnić możliwość anonimowego zgłaszania skarg. Przy rozpatrywaniu skarg nie wolno traktować informatora w sposób krzywdzący. Można wykorzystać takie kanały sprawozdawcze jak na przykład skrzynki skarg i wniosków, telefon, e-mail lub organizacje zewnętrzne. Aby mechanizm składania skarg mógł skutecznie funkcjonować warto również przeprowadzać badania poziomu świadomości sprawdzające stan zrozumienia tego tematu, a także nieustannie doskonalić go w oparciu o otrzymane sugestie.

Informator to osoba dokonująca zgłoszenia lub ujawnienia niewłaściwego działania pracownika, funkcjonariusza spółki, urzędnika państwowego lub instytucji publicznej.

Krzywdzące traktowanie oznacza działania szkodzące środowisku pracy, w tym dręczenie, a także zmianę warunków pracy, taką jak niesprawiedliwa ocena wyników, wynagrodzenie, zwolnienie lub przeniesienie.

Na przykład w Grupie NTT, wliczając w to osoby trzecie, można zgłaszać niewłaściwe postępowanie Grupy NTT za pośrednictwem wskazanych poniżej kanałów kontaktowych Infolinii Etyki Spółki.

Kanały kontaktowe „Infolinii Etyki Spółki” Grupy NTT:

Email: ntt_helpline@ogaso.com

Formularz kontaktowy: https://group.ntt/jp/corporate/contact/

(Wspólne-3) Ujawnienie statusu inicjatyw związanych z Wytycznymi

• Należy publikować i ujawniać informacje na temat stanu swoich inicjatyw dotyczących Wytycznych, jak również działalności gospodarczej, struktury organizacyjnej, sytuacji finansowej i wyników zgodnie z obowiązującymi normami prawnymi i praktyką branżową. W razie potrzeby informacje mają zostać ujawnione Grupie NTT nawet w przypadku ich nieupubliczniania.
• Należy publikować i ujawniać jak największą ilość informacji na temat działań na rzecz ochrony środowiska. W razie potrzeby informacje mają zostać ujawnione Grupie NTT nawet w przypadku ich nieupubliczniania.
• W przypadku wystąpienia lub zidentyfikowania czynu lub zdarzenia, które nie spełnia wymogów opisanych w Wytycznych należy z własnej inicjatywy ujawnić Grupie NTT informacje, nie czekając na żądanie z jej strony.
• Nie należy manipulować zapisami ani ujawniać fałszywych informacji.

Środki publikacji i ujawniania informacji obejmują np. raport o zrównoważonym rozwoju dostępny na stronie internetowej spółki lub w mediach drukowanych.

Działania na rzecz ochrony środowiska oznaczają m.in. stan wykonania zadań w odniesieniu do Wytycznych (III-1) do (III-9), a także samodzielnie ustalone cele i plany ich osiągnięcia oraz realizację.

 

Prawa człowieka / praca

(I-1) Zakaz pracy przymusowej

• Nie można wykorzystywać siły roboczej uzyskanej w wyniku przymusowej, niewolniczej lub nieludzkiej pracy więźniów, niewolnictwa lub handlu ludźmi.
• Należy chronić prawo wszystkich pracowników do samodzielnego odejścia lub zakończenia zatrudnienia, bez zmuszania ich do pracy.
• Nie można przewozić, ukrywać, werbować, przekazywać lub przyjmować osób za pomocą groźby, siły, uprowadzenia lub oszustwa.
• Nie można pobierać od pracowników prowizji za ich zatrudnienie. Nie można także zobowiązywać pracowników do wykonywania pracy przymusowej jako formy spłacenia takiej prowizji.
• Zatrudniając pracownika zagranicznego, należy dostarczyć mu umowę o pracę określającą warunki zatrudnienia w języku dla niego zrozumiałym przed opuszczeniem przez niego kraju ojczystego. Ponadto nie można uniemożliwiać korzystania z wydanych przez rząd dokumentów tożsamości, paszportów/wiz, pozwoleń na pracę lub wniosków migracyjnych (z wyjątkiem sytuacji, gdy prawo wymaga, by dokumenty te były przechowywane przez osoby inne niż pracownicy) poprzez ukrywanie albo konfiskowanie ich pracownikowi lub w inny sposób, a także nakładać nieuzasadnionych ograniczeń na dostęp pracownika do budynków lub poruszanie się po nich.

Praca przymusowa oznacza (niedobrowolną) pracę, którą dana osoba wykonuje pod groźbą kary lub inną i wbrew swojej wolnej woli.

(I-2) Zakaz nieludzkiego traktowania

• Należy szanować prawa człowieka pracowników i nie poddawać ich nieludzkiemu traktowaniu, w tym psychicznemu lub fizycznemu znęcaniu się, przymusowi lub nękaniu, jak również wszelkim innym możliwym tego typu czynom.
• Należy zapewnić pracownikom wyposażenie do przechowywania rzeczy osobistych i przedmiotów wartościowych, jak również przestrzeń osobistą o wystarczających rozmiarach umożliwiających odpowiedni dostęp i wyjście.
• Należy sformułować politykę dyscyplinarną wobec osób zaangażowanych w nieprawidłowe działania oraz procedury postępowania w przypadku np. incydentów i jednocześnie przygotować wewnętrzny system raportowania (mechanizm składania skarg) w celu ustalenia faktów w sprawie nieludzkiego traktowania, a pracownicy powinni zostać zapoznani z tym systemem i potrafić go obsługiwać.

Psychiczne znęcanie się oznacza wywoływanie psychicznych i emocjonalnych szkód poprzez przemoc psychiczną wobec innej osoby polegającą np. na odczłowieczających wyrażeniach, dręczeniu, zaniedbywaniu lub słowach niszczących poczucie własnej wartości danej osoby.

Fizyczne znęcanie się obejmuje m.in. przemoc i pracę w trudnych warunkach.

Przymus oznacza nakłanianie osoby do robienia czegoś, czego nie chce lub do pracy w nadgodzinach, na przykład poprzez stosowanie gróźb.

Nękanie definiuje się jako dręczenie lub dokuczanie, takie jak molestowanie seksualne, nadużywanie władzy lub prześladowanie matek, które sprawia, że odbiorca czuje się niekomfortowo. W szczególności dotyczy to molestowania seksualnego, przemocy seksualnej, kar cielesnych, ucisku psychicznego i fizycznego, przemocy słownej oraz niezapewnienia podstawowych urządzeń zapewniających komfort fizyczny (np. mebli i wyposażenia).

(I-3) Zakaz pracy dzieci, troska o młodych pracowników

• Nie należy dopuszczać do pracy dzieci poniżej minimalnego wieku produkcyjnego.
• Nie należy zezwalać młodym pracownikom poniżej 18 roku życia na angażowanie się w niebezpieczne prace, takie jak nocne zmiany lub praca w nadgodzinach, gdzie ich zdrowie i bezpieczeństwo może być zagrożone.
• W przypadku odkrycia pracy dzieci należy przedstawić plan naprawczy i program pomocy.

Praca dzieci to każda działalność lub praca, która ze względu na swój charakter lub warunki wykonywania szkodzi rozwojowi intelektualnemu, fizycznemu, społecznemu lub moralnemu młodych ludzi oraz podważa ich szanse edukacyjne i zdrowy rozwój, uniemożliwiając im uczęszczanie do szkoły, zmuszając do przerwania nauki lub zmuszając do pracy i nauki w tym samym czasie.

W odniesieniu do minimalnego wieku produkcyjnego Konwencja MOP nr 138 (1973 r.) stanowi, że minimalny wiek zatrudnienia lub podjęcia pracy nie powinien być niższy niż wiek ukończenia obowiązkowej edukacji, a na pewno nie niższy niż 15 lat (w przypadku krajów rozwijających się o słabo rozwiniętej gospodarce i instytucjach edukacyjnych w okresie przejściowym 14 lat może być ustalone jako minimalny wiek produkcyjny). Wiek, w którym dana osoba może pracować, zależy również od rodzaju pracy. W przypadku prac niebezpiecznych i szkodliwych minimalny wiek produkcyjny we wszystkich krajach musi wynosić 18 lat. Praca taka może być jednak podjęta od 16. roku życia, jeśli:

• Przeprowadzono wcześniejsze konsultacje z krajowymi związkami zawodowymi;
• bezpieczeństwo, zdrowie i moralność młodych ludzi są odpowiednio chronione; oraz
• pracownicy otrzymali wystarczające właściwe wykształcenie lub szkolenie zawodowe w danej dziedzinie działalności.

Do prac niebezpiecznych zalicza się:

• Prace, które narażają dzieci na fizyczną, psychiczną lub seksualną przemoc
• Prace wykonywane w kopalniach, pod wodą, na niebezpiecznych wysokościach lub na ograniczonej przestrzeni
• Prace wymagające użycia niebezpiecznych maszyn, urządzeń i narzędzi albo manualnego używania lub transportu ciężkich przedmiotów
• Prace wykonywane w niezdrowym środowisku (np. narażającym dzieci na kontakt z niebezpiecznymi substancjami, czynnikami lub procesami, tudzież z temperaturą, poziomem hałasu lub wibracjami szkodliwymi dla ich zdrowia)
• Prace w szczególnie trudnych warunkach, takich jak długie godziny pracy, praca w nocy lub praca, w której dzieci są bezzasadnie przetrzymywane na terenie należącym do pracodawcy

(I-4) Zakaz dyskryminacji

• Nie można podejmować działań, które mogą prowadzić do dyskryminacji w zakresie płac, awansu, wynagrodzenia, edukacji, rekrutacji lub praktyk związanych z zatrudnieniem ze względu na rasę, karnację, wiek, płeć, orientację seksualną, tożsamość i ekspresję płciową, pochodzenie etniczne lub narodowe, niepełnosprawność, ciążę, religię, przynależność partyjną lub polityczną, członkostwo w związku zawodowym, wcześniejszą służbę wojskową, chronione informacje o cechach genetycznych lub stan cywilny.
• Należy odpowiednio uwzględniać wnioski pracowników dotyczące ich praktyk religijnych, w zakresie, w jakim nie naruszają one dobra publicznego lub społecznie akceptowanych norm.
• Kontrole zdrowotne i testy ciążowe nie mogą naruszać równości szans ani sprawiedliwości w traktowaniu.
• Należy również odpowiednio uwzględnić specyficzne problemy występujące w każdym kraju i regionie, takie jak kwestia tzw. Burakumin w Japonii.

(I-5) Odpowiednie płace i świadczenia

• Należy przestrzegać tego, by wynagrodzenie wypłacane pracownikom (w tym płaca minimalna, wynagrodzenie za nadgodziny oraz prawnie usankcjonowane świadczenia i potrącenia z wynagrodzenia) było zgodne ze wszystkimi mającymi zastosowanie przepisami prawa i regulacjami. Ponadto należy dołożyć starań, by wypłacać wynagrodzenie na poziomie pozwalającym na pokrycie potrzeb życiowych (godziwa płaca).

Płaca minimalna oznacza najniższą płacę przewidzianą przez ustawodawstwo dotyczące płac w kraju lokalizacji. Musi być ona wypłacona pracownikowi w odpowiednim czasie bez zwłoki zgodnie z prawem w tym kraju.

Płaca godziwa oznacza taki poziom wynagrodzenia, który zgodnie z międzynarodowymi standardami zaspokaja potrzeby pracowników i ich rodzin, umożliwia im prowadzenie życia społecznego, gwarantuje poszanowanie ich godności itp.

Nieuczciwe potrącenia z wynagrodzenia to takie potrącenia, które naruszają przepisy prawa pracy. Pojęcie to nie obejmuje jednak braku zapłaty za czas nieprzepracowany, np. za spóźnienie lub nieobecność w pracy.

Przy wypłacie wynagrodzenia należy również przedstawić tzw. pasek płacowy zawierający informacje potwierdzające prawidłowość wypłaty.

(I-6) Czas pracy

• Pracownicy nie mogą być zmuszani do pracy ponad limit określony w przepisach i regulacjach regionu, w którym pracują, a czas pracy i dni wolne pracowników muszą być odpowiednio zarządzone, z uwzględnieniem standardów międzynarodowych.
• Należy starać się, aby godziny pracy nie były nadmierne, nawet jeśli mieszczą się w prawnie przewidzianym czasie pracy.
• Przy wykonywaniu pracy w nadgodzinach należy respektować życzenia pracowników, a wynagrodzenie za pracę w nadgodzinach powinno być zgodne z lokalnymi przepisami i regulacjami w danym regionie.

Odpowiednie zarządzanie oznacza, że:

• Liczba ustalonych dni roboczych w roku nie przekracza ustawowego limitu
• Czas pracy w tygodniu, łącznie z godzinami nadliczbowymi (ale z wyłączeniem katastrof i innych nieuniknionych nagłych wypadków i sytuacji nadzwyczajnych) nie przekracza ustawowego limitu
• Przyznane jest prawo do płatnego urlopu w każdym roku, urlopu macierzyńskiego i urlopu wychowawczego zgodnie z wymogami prawa
• Udziela się przerw w pracy zgodnie z wymogami prawa
• Przeprowadza się badania stanu zdrowia fizycznego i psychicznego w celu ochrony zdrowia pracowników.

Czas pracy, urlopy i przerwy na odpoczynek muszą być przyznane odpowiednio, zgodnie z prawem każdego kraju. Należy również wziąć pod uwagę standardy międzynarodowe. Na przykład Konwencje MOP nr 1 (1919 r.) i nr 30 (1930 r.), należące do standardów międzynarodowych, stanowią, że tygodniowy czas pracy nie powinien przekraczać 48 godzin tygodniowo, łącznie z nadgodzinami, z wyjątkiem sytuacji nagłych i nadzwyczajnych. Ponadto Konwencje MOP nr 14 (1921 r.) i 106 (1957 r.) przewidują co najmniej jeden dzień (nie mniej niż 24 godziny) wolny od pracy w ciągu każdych siedmiu dni (nie więcej niż sześć kolejnych dni pracy). Co więcej, zastosowanie znajduje Zalecenie nr 116 (1962 r.) przyjmujące Konwencję nr 47 (1935 r.), która ustanowiła zasadę 40-godzinnego tygodnia pracy, jako normę społeczną do osiągnięcia. Niektóre normy branżowe określają maksymalny limit czasu pracy na 60 godzin tygodniowo, wliczając w to nadgodziny.

(I-7) Wolność zrzeszania się i prawo do rokowań zbiorowych

• Należy szanować prawo pracowników do organizowania się jako środka pozwalającego prowadzić konsultacje między pracownikami a zarządem w sprawie m.in. środowiska pracy i poziomu płac, zgodnie z lokalnymi przepisami i regulacjami.
• Należy szanować prawo wszystkich pracowników do tworzenia i wstępowania do wybranych przez nich związków zawodowych, przy jednoczesnym poszanowaniu prawa pracowników do nieuczestniczenia w takiej działalności lub wstrzymania się od niej.

(I-8) Należyta staranność w zakresie praw człowieka w łańcuchu dostaw

• Należy przeprowadzić analizę należytej staranności w zakresie praw człowieka u dostawców surowców i komponentów, a także u dostawców usług, by w zależności od potrzeby upewnić się, że nie dochodzi do naruszeń niniejszego punktu.

Dostawcy, z którymi Grupa NTT przeprowadza bezpośrednie transakcje, mają obowiązek przekazywanie wymogów Wytycznych dotyczących kwestii praw człowieka swoim dostawcom z początkowego etapu łańcucha dostaw i zachęcania ich do przestrzegania tych wymogów, a także sprawdzania statusu przestrzegania Wytycznych, np. kontroli występowania naruszeń.

W celu uniknięcia i przeciwdziałania przez spółkę negatywnym wpływom m.in. własnej działalności czy łańcuchów dostaw, w „Wytycznych OECD dotyczących należytej staranności w odpowiedzialnym prowadzeniu działalności biznesowej” (OECD Due Diligence Guidance for Responsible Business Conduct) zaleca się przeprowadzenie badań należytej staranności opartych na analizie ryzyka.

(I-9) Promowanie technologii opartej na wysokich standardach etycznych

• W kwestii nowych technologii takich jak sztuczna inteligencja (AI) należy przestrzegać mającego zastosowanie prawa, a także brać odpowiedzialność za ochronę danych i zarządzanie nimi oraz wykorzystywać je w odpowiedni sposób, z poszanowaniem praw człowieka i troską o przyrodę.
• Jeśli użytkownik korzysta z tych technologii przy transakcjach z Grupą NTT, musi przestrzegać m.in. następujących kwestii:
  • Należy określić rozmiary negatywnych skutków wynikających z algorytmów i stronniczości danych, takich jak na przykład niesprawiedliwa dyskryminacja, oraz przedsięwziąć odpowiednie środki w celu rozwiązania problemu
  • Tam, gdzie to możliwe, należy dołożyć starań, aby przedstawić podstawy decyzji, które doprowadziły do wygenerowania efektów oceny AI
  • Należy zagwarantować, że dane wykorzystywane do szkolenia np. AI zostały pozyskane za pomocą odpowiednich środków

Przy wykorzystaniu nowych technologii takich jak sztuczna inteligencja (AI) należy zachować symbiozę między ludźmi a przyrodą. Wymaga to prowadzenia badań i rozwoju, wykorzystania i społecznego wdrażania tych nowych technologii w zgodzie z wysokimi standardami etycznymi.

 

Higiena i bezpieczeństwo

(II-1) Bezpieczeństwo pracy

• Należy przestrzegać prawa kraju lokalizacji dotyczących bezpieczeństwa pracy, a także identyfikować i oceniać zagrożenia dla bezpieczeństwa w pracy oraz zapewniać bezpieczeństwo poprzez odpowiednie narzędzia projektowe, technologiczne i zarządcze. W szczególności należy w racjonalny sposób zadbać o kobiety w ciąży i matki w okresie karmienia.
• Należy przeprowadzać szkolenia dla pracowników w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy.
• Należy zakazać pracy pod wpływem substancji nielegalnych i kontrolowanych.

Zagrożenia dla bezpieczeństwa w pracy odnoszą się do potencjalnego ryzyka wypadków i uszczerbku na zdrowiu powstałych podczas pracy spowodowanego przez elektryczność i inne rodzaje energii, ogień, pojazdy i poruszające się zwierzęta, śliskie lub nierówne podłogi, spadające przedmioty itp.

Odpowiednie narzędzia projektowe, technologiczne i zarządcze obejmują np.

• Monitorowanie stref niebezpiecznych za pomocą czujników
• Odcięcie źródła zasilania zasilającego maszynę lub urządzenie poprzez blokadę (lockout)
• Instalacja tabliczek wyraźnie zabraniających obsługi urządzeń odcinających energię na wyłączonym źródle zasilania (tagout)
• Zapewnienie środków ochrony, takich jak okulary ochronne, kaski i rękawice

Racjonalna dbałość o kobiety w ciąży i matki w okresie karmienia obejmuje m.in.:

• Podnoszenie/przenoszenie ciężkich przedmiotów
• Narażenie na choroby zakaźne
• Narażenie na ołów
• Narażenie na działanie toksycznych substancji chemicznych
• Praca w nienaturalnej lub obciążającej postawie
• Narażenie na działanie materiałów radioaktywnych
• Groźby użycia przemocy
• Długie godziny pracy
• Ekstremalnie wysokie temperatury
• Nadmierny hałas

Ponadto, jeżeli pracownica musi karmić piersią dziecko znajdujące się pod jej opieką w ciągu pierwszego roku po porodzie, powinno się podjąć środki, takie jak zapewnienie jej odpowiednich przerw na karmienie piersią lub odciągnięcie pokarmu oraz bezpiecznego, czystego miejsca osłoniętego przed wzrokiem i niedostępnego dla współpracowników lub osób postronnych.

(II-2) Środki bezpieczeństwa dla maszyn i urządzeń

• Należy oceniać maszyny i urządzenia używane przez pracowników przy pracy pod kątem zagrożeń dla bezpieczeństwa i wdrażać odpowiednie środki bezpieczeństwa.

Odpowiednie środki bezpieczeństwa oznaczają zarządzanie mające na celu zapobieganie wypadkom i uszczerbkom na zdrowiu występującym w pracy, na przykład:

• Wykorzystanie mechanizmów bezpieczeństwa znanych jako failsafe, foolproof, interlock, tagout
• Montaż urządzeń zabezpieczających i barier ochronnych
• Regularna kontrola oraz konserwacja maszyn i urządzeń

(II-3) Dbałość o higienę miejsca pracy

• Należy zidentyfikować i ocenić ryzyko narażenia pracownika na szkodliwy wpływ czynników biologicznych, chemicznych i fizycznych w miejscu pracy oraz wdrożyć odpowiednie zarządzanie.

Do czynników wywierających szkodliwe oddziaływanie należą substancje toksyczne, promieniowanie i substancje powodujące choroby przewlekłe (np. ołów, azbest). Mogą one występować w postaci np. sadzy, oparów, mgły lub pyłu. Za szkodliwe dla ludzi uznaje się również hałas i nieprzyjemne zapachy w dużym natężeniu.

Odpowiednie zarządzanie oznacza np. następujące działania:

• Ustanowienie i stosowanie standardów zarządzania
• Odpowiednia edukacja i szkolenia dla pracowników
• Zapewnienie odpowiednich środków ochrony osobistej

(II-4) Wypadki i choroby zawodowe

• Należy rozpoznawać, oceniać, rejestrować i zgłaszać wypadki i choroby zawodowe oraz podejmować odpowiednie środki zaradcze i działania naprawcze.

Odpowiednie środki oznaczają na przykład systemy i działania, które umożliwiają:

• Ułatwianie raportowania przez pracowników
• Klasyfikację oraz ewidencję wypadków i chorób
• Zapewnienie leczenia w zależności od potrzeb
• Badanie wypadków i chorób
• Wdrożenie działań naprawczych w celu wyeliminowania przyczyn
• Wspieranie powrotu pracowników do pracy

Odpowiednie środki obejmują również następujące działania:

• Przeprowadzenie niezbędnych procedur dla administracji zgodnie z prawem
• Przystąpienie do ubezpieczenia od wypadków w pracy

(II-5) Przygotowania i reagowanie w nagłych przypadkach

• Należy przygotować się na sytuacje kryzysowe, takie jak katastrofy i wypadki, które mogą zagrażać życiu ludzkiemu i bezpieczeństwu fizycznemu, zidentyfikować je wraz z prawdopodobieństwem wystąpienia, przygotować procedury reagowania w nagłych przypadkach, które minimalizują szkody dla pracowników i majątku, zainstalować niezbędne wyposażenie itp. oraz zapewnić edukację i szkolenia, aby takie działania mogły być podjęte w przypadku katastrofy.

Należy zgłaszać wszelkie wypadki przy pracy lub choroby zawodowe, które wystąpiły w trakcie prowadzenia działalności Grupy NTT i za które Grupa NTT jest odpowiedzialna prawnie, moralnie lub etycznie.

Reagowanie w nagłych przypadkach oznacza na przykład zgłaszanie takich sytuacji, powiadamianie pracowników, wyjaśnianie procedur ewakuacyjnych, tworzenie miejsc do ewakuacji, wyraźnie widocznych i drożnych wyjść, odpowiednich mechanizmów służących do wychodzenia, gromadzenie awaryjnych środków medycznych, instalację systemów wykrywania pożarów, instalację gaśnic, drzwi przeciwpożarowych i tryskaczy, zapewnianie środków komunikacji zewnętrznej oraz opracowywanie planów naprawczych.

Ważne jest też ugruntowanie wiedzy pracowników w miejscu pracy np. poprzez następujące działania:

• Szkolenie dla pracowników w zakresie reagowania na nagłe wypadki (w tym ćwiczenia ewakuacyjne)
• Przechowywanie i wywieszanie w łatwo dostępnym miejscu w miejscu pracy procedur reagowania w nagłych sytuacjach i innych dokumentów

(II-6) Uwzględnienie prac wymagających wysiłku fizycznego

• Praca wymagająca wysiłku fizycznego powinna zostać zidentyfikowana i oceniona, a także odpowiednio zarządzana, aby nie doprowadzić do wypadków przy pracy i chorób zawodowych.

Do prac wymagających wysiłku fizycznego należą np.:

• Ręczne przenoszenie surowców
• Prace wyczerpujące, np. ręczny transport ciężarów
• Powtarzalna i ciągła praca wykonywana przez długi czas, taka jak prace montażowe wymagające siły i wprowadzanie danych
• Praca w nienaturalnej pozycji przez długi czas

Właściwe zarządzanie obejmuje np.:

• Przygotowanie ergonomicznego środowiska pracy
• Regularne krótkie przerwy
• Zapewnienie wyposażenia pomocniczego w pracy
• Podział pracy na wielu pracowników i współpraca

Właściwe zarządzanie obejmuje również przygotowanie otaczającego środowiska tak, aby umożliwić prawidłowe i sprawne poruszanie się ludzi oraz ograniczenie wypadków i błędów.

Należy pamiętać, że ergonomia oznacza dziedzinę badań nad projektowaniem przedmiotów i środowisk w taki sposób, aby człowiek mógł z nich korzystać jak najbardziej naturalnie oraz rzeczywistym designem. Obejmuje ona również przygotowanie otaczającego środowiska tak, aby umożliwić prawidłowe i sprawne poruszanie się ludzi, a także ograniczenie wypadków i błędów.

(II-7) Bezpieczeństwo i higiena na terenie obiektów

• Należy zapewnić odpowiedni poziom higieny i bezpieczeństwa w obiektach przeznaczonych do zamieszkania przez pracowników (mieszkania służbowe, kwatery pracownicze, stołówki, toalety itp.)
• W mieszkaniach służbowych i kwaterach pracowniczych należy zapewnić odpowiednie wyjścia awaryjne na wypadek sytuacji nagłych.

Aby zagwarantować higienę i bezpieczeństwo, należy utrzymywać obiekty w czystości i higienie, a także wziąć pod uwagę następujące kwestie:

• Woda pitna: np. badanie jakości wody zgodnie z przepisami i regulacjami
• Higieniczne dostarczanie żywności: kontrole zdrowotne dla kucharzy, zapewnienie odpowiedniej temperatury żywności itp.
• Toalety: np. zapewnienie czystych toalet w liczbie wystarczającej dla danej liczby osób
• Mieszkania służbowe i kwatery pracownicze: ochrona przeciwpożarowa, odpowiednia wielkość pomieszczeń, wentylacja, kontrola temperatury, odpowiednie oświetlenie itp.

(II-8) Nadzorowanie zdrowia pracowników

• Należy odpowiednio nadzorować zdrowie wszystkich pracowników.

Odpowiednie nadzorowanie zdrowia oznacza zapobieganie i wczesne wykrywanie chorób wśród pracowników poprzez np. badania lekarskie co najmniej na poziomie przewidzianym przez prawo. Obejmuje ono również odpowiednie uwzględnienie profilaktyki problemów zdrowotnych spowodowanych przepracowaniem oraz dbałość o zdrowie psychiczne i inne kwestie.

(II-9) Komunikacja w zakresie bezpieczeństwa i higieny

• Należy zapewnić odpowiednią edukację i szkolenia w zakresie informacji dotyczących higieny i bezpieczeństwa w odniesieniu do różnych zagrożeń w miejscu pracy, na które pracownicy mogą być narażeni, w języku i w sposób dla nich zrozumiały.
• Należy stworzyć mechanizm przekazywania przez pracowników informacji zwrotnych na temat ich opinii dotyczących bezpieczeństwa.
• Informacje dotyczące higieny i bezpieczeństwa powinny być wywieszone w pomieszczeniach w sposób widoczny lub umieszczone w miejscu, w którym pracownicy mogą je odnaleźć i uzyskać do nich dostęp. Powinny być również przedstawione w języku zrozumiałym dla pracowników.
• Edukacja i szkolenia powinny być zapewnione wszystkim pracownikom przed rozpoczęciem pracy, a następnie okresowo.
• Należy stworzyć mechanizm zgłaszania przez pracowników problemów związanych z bezpieczeństwem.

Elementy edukacji i szkoleń obejmują np.:

• Prawidłowe stosowanie środków ochrony osobistej
• Reagowanie w nagłych sytuacjach
• Bezpieczną obsługę maszyn
• Przygotowanie przed wejściem do szkodliwego środowiska
  

 

Środowisko

Oprócz wymogów wymienionych w punktach od (III-1) do (III-9) niniejszych Wytycznych, należy zapoznać się z ujętymi oddzielnie „Standardami ekologicznych zamówień Grupy NTT”, które zawierają podsumowanie działań Grupy NTT w zakresie ochrony środowiska, kwestie oraz przepisy prawne, które dostawcy powinni brać pod uwagę, wykorzystywać jako punkt odniesienia i których powinni przestrzegać, a także elementy oceny dostawców i produktów przy zamówieniach.

(III-1) Zezwolenia administracyjne dotyczące środowiska oraz raportowanie

• Należy uzyskać zezwolenia i licencje niezbędne do prowadzenia działalności, a także zarejestrować ją i zgłosić zgodnie z normami prawnymi w miejscu działalności.

Do zezwoleń i licencji przewidzianych w normach prawnych należą np.:

• Dokumenty dotyczące gospodarki odpadami
• Dokumenty dotyczące zapobiegania zanieczyszczeniu powietrza

Ponadto, w zależności od substancji chemicznych wykorzystywanych w działalności, mogą być wymagane zezwolenia i licencje na wykorzystywanie i zarządzanie substancjami toksycznymi, określonymi substancjami chemicznymi i substancjami niebezpiecznymi. Ponadto, w zależności od charakteru i lokalizacji działalności, mogą być wymagane zezwolenia i licencje administracyjne dotyczące m.in. oceny oddziaływania na środowisko oraz infrastruktury do obsługi materiałów niebezpiecznych.

(III-2) Zarządzanie substancjami chemicznymi zawartymi w produktach

• Należy przestrzegać wszystkich obowiązujących norm prawnych i wymagań klientów dotyczących zakazu lub ograniczenia stosowania określonych substancji w produktach.

W przypadku substancji zawartych w produkcie należy przestrzegać norm prawnych obowiązujących w kraju przeznaczenia produktu. Przedsiębiorstwa działające na końcowym etapie łańcucha dostaw powinny dostarczać niezbędne informacje przedsiębiorstwom działającym na jego początkowym etapie, ponieważ muszą brać odpowiedzialność również za komponenty zawarte w produkcie końcowym.

(III-3) Zarządzanie substancjami chemicznymi

• Należy przestrzegać norm prawnych w każdym kraju oraz dopilnować, by chemikalia i inne substancje, które stanowią zagrożenie dla zdrowia ludzkiego lub środowiska, były zidentyfikowane, oznakowane i kontrolowane w celu zapewnienia bezpieczeństwa przy obchodzeniu się z nimi, ich przenoszeniu, przechowywaniu, stosowaniu, recyklingu lub ponownym użyciu oraz usuwaniu.

(III-4) Minimalizacja wpływu na środowisko (ścieki, osady, spaliny, hałas, wibracje itp.)

• Należy przestrzegać prawa kraju lokalizacji dotyczącego ścieków, osadów, spalin, hałasu, wibracji itp. i w razie potrzeby wprowadzać dalsze ulepszenia przy pomocy samodzielnie przyjętych norm.
• W przypadku gospodarki ściekowej powinno się monitorować źródło, wykorzystanie i odprowadzanie wody, oszczędzać ją i ponownie wykorzystywać, a wszelkie ścieki powinny być charakteryzowane, monitorowane, kontrolowane i w razie potrzeby oczyszczane przed ich odprowadzeniem lub usunięciem; źródła zanieczyszczeń, które mogą powodować skażenie wody, także powinny być zidentyfikowane i odpowiednio zarządzane.
• W gospodarce osadowej należy ograniczyć powstawanie osadów i wdrożyć ich odpowiednie przetwarzanie lub recykling.
• W ramach zarządzania spalinami należy wdrożyć odpowiednie działania mające na celu ograniczenie emisji szkodliwych substancji do atmosfery.
• W zarządzaniu hałasem i wibracjami należy dążyć do ograniczania ich powstawania oraz do zachowania środowiska życia.

Samodzielnie przyjęte normy to cele w zakresie zmniejszenia obciążenia środowiska przekraczające poziom określony np. w prawie. Oprócz zapobiegania powstawaniu zanieczyszczeń, działania mające na celu dalsze zmniejszenie obciążenia środowiska obejmują poprawę metod monitorowania, kontroli i usuwania ścieków, osadów, spalin, hałasu i wibracji oraz wdrożenie redukcji ilości ich wydostawania się i emisji.

Do elementów zarządzania drogami ścieków w gospodarce ściekowej należą m.in.:

• Niegromadzenie się wody stojącej lub tłuszczów w pobliżu kanalizacji deszczowej
• Wyposażenie w zawory odcinające i kurki zatrzymujące wodę w celi zatrzymywania wycieków i rozlewów wody oraz ścieków w przypadku wypadków w zakładzie i klęsk żywiołowych.

Odpowiednia obróbka osadów w gospodarce osadowej obejmuje na przykład zmniejszenie ich objętości (redukcję objętości) poprzez zagęszczanie, odwadnianie lub spalanie.

Jeżeli chodzi o zarządzanie spalinami, do substancji szkodliwych uwalnianych do atmosfery zalicza się lotne związki organiczne, aerozole, substancje korozyjne, cząstki stałe, substancje zubożające warstwę ozonową oraz produkty uboczne spalania. Substancje te muszą być analizowane i monitorowane pod kątem ich zawartości jeszcze przed emisją i uwalniane dopiero po podjęciu niezbędnych działań zarządczych i zaradczych w oparciu o wyniki owych analiz. Środki przeciwdziałające emisji szkodliwych substancji do atmosfery to m.in.:

• Regularne monitorowanie metod postępowania z substancjami, które mają być emitowane, oraz wydajności systemów oczyszczania

(III-5) Zmniejszenie zużycia energii i emisji gazów cieplarnianych

• Należy pracować nad poprawą efektywności energetycznej i podejmować ciągłe działania mające na celu zmniejszenie zużycia energii i emisji gazów cieplarnianych.
• Wykorzystywana energia musi być w miarę możliwości odnawialna.

W 1997 r. w Protokole z Kioto, przyjętym na III Konferencji Stron Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (COP3), ustalono liczbowe cele w zakresie redukcji emisji sześciu gazów cieplarnianych: dwutlenku węgla, metanu, podtlenku azotu, HFC, PFC i SF6. W 2015 r. na Konferencji COP21 przyjęto Porozumienie paryskie dotyczące globalnego wyzwania, jakim jest zmiana klimatu, i uzgodniono, że w ramach ogólnoświatowych długoterminowych celów należy dążyć do utrzymania wzrostu średniej globalnej temperatury znacznie poniżej 2°C w porównaniu z epoką przedprzemysłową i ograniczenia jej do 1,5°C, a także do osiągnięcia równowagi między emisją gazów cieplarnianych ze źródeł antropogenicznych a ich usuwaniem przez pochłaniacze (neutralność węglowa) w drugiej połowie tego stulecia. Podczas COP26 w 2021 r. potwierdzono również długoterminowy globalny cel dotyczący wzrostu średniej temperatury na świecie, który ma wynosić znacznie mniej niż 2°C powyżej poziomu sprzed epoki przemysłowej, oraz kontynuowanie wysiłków na rzecz ograniczenia wzrostu do 1,5°C. Aby osiągnąć te porozumienia i cele, ważne jest, aby wszyscy prowadzący działalność gospodarczą (a więc cały łańcuch dostaw) byli ich świadomi i pracowali na ich rzecz – nie tylko sami przedsiębiorcy, ale także, dzięki zachęceniu z ich strony, dostawcy oraz interesariusze z początkowych i końcowych etapów łańcucha dostaw.

Ponadto poniżej przedstawiono przykłady ram, w których poszczególne podmioty prowadzące działalność gospodarczą samodzielnie wyznaczają sobie cele w zakresie redukcji emisji gazów cieplarnianych i promują dążące ku temu inicjatywy.

• „Science Based Targets (SBT)”, międzynarodowa inicjatywa dotycząca zmian klimatu
• „RE100”, stowarzyszenie przedsiębiorstw dążących do wykorzystania 100% energii odnawialnej do zasilania własnej działalności.

Grupa NTT również opracowała wizję strategii energetycznej w kontekście środowiska i promuje inicjatywy mające na celu zmniejszenie emisji gazów cieplarnianych. Szczegółowe informacje, wartości docelowe i podejście NTT w zakresie zamówień dążące do realizacji tych celów można znaleźć w „Standardach ekologicznych zamówień Grupy NTT”, które zostały ujęte oddzielnie.

(III-6) Zmniejszenie obciążenia środowiska poprzez wdrożenie oceny produktów

• Należy z własnej inicjatywy angażować się w przeprowadzanie oceny produktów oraz projektowanie i produkcję w sposób ograniczający wpływ na środowisko.

Ocena produktów obejmuje np.:

• Ocenę materiałów (np. wybór materiałów łatwo poddających się recyklingowi, ograniczenie stosowania substancji niebezpiecznych itp.)
• Ocenę projektowania (np. oszczędność energii, zmniejszenie ilości, zwiększenie trwałości itp.)
• Ocenę oznaczeń (np. wyszczególnienie nazw materiałów itp.)
• Ocenę materiałów opakowaniowych
• Ocenę recyklingu i usuwania

(III-7) Efektywne wykorzystanie zasobów i zarządzanie odpadami

• Należy promować redukcję (reduce), ponowne użycie (reuse) i recykling (recycle) przestrzegając norm prawnych i prowadząc odpowiednią gospodarkę w celu efektywnego wykorzystania zasobów i minimalizacji powstawania odpadów.
• Należy wdrożyć systematyczne podejście do identyfikacji i zarządzania odpadami oraz odpowiedzialnego usuwania lub recyklingu, nawet w przypadku usuwania materiałów, które nie zostały określone jako niebezpieczne, redukując ich ilość.
• Należy podejmować działania mające na celu zapewnienie, że usuwanie substancji nie powoduje marnowania zasobów naturalnych (np. wody, paliw kopalnych, minerałów, lasów pierwotnych i owoców lasów pierwotnych) poprzez przestrzeganie norm prawnych obowiązujących w miejscu działalności i ograniczenie zużycia do minimum.
• Odpady z działalności gospodarczej powinny być identyfikowane i w miarę możliwości redukowane, ponownie wykorzystywane i poddawane recyklingowi, a także należy podjąć wysiłki w celu określenia metod pozbywania się ich (np. cykl ponownego wykorzystania materiałów, przetwarzanie odpadów w energię, metoda ostatecznego usuwania) oraz wskaźników recyklingu.

Sposoby realizacji powyższych działań obejmują:

• Zmiany urządzeń produkcyjnych u źródła powstawania odpadów
• Zastępowanie materiałów
• Ponowne wykorzystanie zasobów
• Recykling

Ważne jest samodzielne wyznaczanie celów i prowadzenie działań, także aby zachować zgodność z normami prawnymi.

Zachęca się również do nieużywania jednorazowego plastiku bądź wykorzystywania ich ponownie, jak również do stosowania materiałów kompostowalnych.

(III-8) Ochrona różnorodności biologicznej

• Należy zwrócić uwagę na ochronę różnorodności biologicznej w odniesieniu do stosowanych materiałów oraz współpracować z interesariuszami (np. pracownikami, władzami lokalnymi, organizacjami pozarządowymi i innymi ekspertami) w zakresie ochrony ekosystemów oraz rzadkich roślin i zwierząt występujących zarówno na terenie przedsiębiorstwa, jak i poza nim.
• Należy dążyć do minimalizacji szkód w lokalnych zasobach wodnych.

(III-9) Prowadzenie badań środowiska w łańcuchu dostaw

• Należy prowadzić badania i wdrażać odpowiednie działania korygujące i zapobiegawcze w przypadku wystąpienia obaw o nieprzestrzeganie prawa lub wyrządzenie poważnych szkód środowiskowych w odniesieniu do dostaw surowców i komponentów oraz dostawców świadczących usługi.
  

 

Sprawiedliwy handel i etyka

(IV-1) Przeciwdziałanie korupcji i nielegalnym wpłatom na cele polityczne oraz zakaz niewłaściwego udzielania i otrzymywania korzyści

• Należy ustalić i nieustannie przestrzegać polityki zakazującej wszelkich form przekupstwa, nadmiernych prezentów i rozrywek, korupcji lub nielegalnych wpłat na cele polityczne, wymuszeń i defraudacji.
• Nie można oferować ani przyjmować obietnic, ofert lub zezwoleń stanowiących sposób na uzyskanie łapówki lub innej nienależnej lub niewłaściwej korzyści.
• Należy wdrożyć odpowiednią edukację i szkolenia dla pracowników w celu zapewnienia ciągłego przestrzegania zasad.
• Należy podjąć środki zapobiegające praniu pieniędzy.

Łapówkarstwo to np. przekazywanie pieniędzy, organizacja rozrywek, ofiarowanie prezentów lub innych korzyści czy przysług urzędnikom publicznym i osobom zajmującym podobną pozycję (zwanym dalej urzędnikami publicznymi itp.), na przykład w celu uzyskania lub utrzymania zezwoleń, licencji lub transakcji, zdobycia niepublicznych informacji lub oczekując jakiejś formy odwzajemnienia na polu biznesowym.

Obejmuje to również zapewnianie rozrywki i prezentów urzędnikom publicznym itp. w sposób wykraczający poza granice etykiety towarzyskiej, nawet jeśli nie oczekuje się odwzajemnienia na polu biznesowym.

Nielegalne wpłaty na cele polityczne to na przykład wpłaty na cele polityczne dokonywane w zamian za pewien rodzaj odwzajemnienia się na płaszczyźnie biznesowej, takiego jak uzyskanie czy też utrzymanie zezwoleń, licencji lub transakcji, lub zdobycie informacji niepublicznych, a także wpłaty na cele polityczne, które nie zostały przeprowadzone zgodnie z ustalonymi procedurami.

(IV-2) Zakaz nadużywania nadrzędnej pozycji

• Nie należy działać na szkodę dostawcy poprzez nadużywanie nadrzędnej pozycji.

Nadużycie nadrzędnej pozycji oznacza wykorzystanie swojej pozycji jako nabywcy lub zlecającego do np.:

• Jednostronnego określania lub zmieniania warunków transakcji np. z dostawcami
• Narzucania nieuzasadnionych żądań lub obowiązków

Transakcje związane z zamówieniami muszą być przeprowadzane w dobrej wierze, uczciwie i sprawiedliwie na podstawie umów i innych porozumień, a dodatkowo należy zapobiegać wszelkim nadużyciom pozycji nadrzędnej W krajach, w których obowiązują normy prawne dotyczące nadużywania nadrzędnej pozycji, konieczne jest przestrzeganie owego prawa.

(IV-3) Uczciwe prowadzenie działalności gospodarczej

• Należy przestrzegać prawa dotyczącego uczciwej konkurencji i uczciwego handlu ustanowionego w danym kraju lub regionie i nie angażować się w nielegalne działania, takie jak kartele i inne porozumienia ograniczające konkurencję, nieuczciwe praktyki handlowe oraz nieuczciwą reklamę i oznakowanie.
• Należy eliminować siły zagrażające porządkowi i bezpieczeństwu społeczeństwa obywatelskiego oraz przestrzegać prawa, zarządzeń i wszelkich innych norm społecznych.

Uczciwa reklama i oznakowanie oznacza reklamę, która nie ma na celu oszustwa ani nie dostarcza informacji niezgodnych z prawdą. Pojęcie to odnosi się również do zadbania, by nie były używane wyrażenia wprowadzające konsumentów i klientów w błąd co do swojej treści oraz że owe treści nie zawierają pomówień lub naruszeń praw innych przedsiębiorstw lub osób prywatnych.

(IV-4) Poszanowanie własności intelektualnej

• Należy szanować prawo własności intelektualnej oraz przekazywać technologię i know-how w sposób chroniący własność intelektualną.
• Ochronie podlega ma również własność intelektualna osób trzecich, w tym klientów i dostawców.

Własność intelektualna obejmuje prawa własności intelektualnej, jak również tajemnice handlowe i techniczne know-how.

Prawa własności intelektualnej są określone prawnie i obejmują m.in. prawa patentowe, prawa do wzorów użytkowych, prawa do wzorów przemysłowych, prawa do znaków towarowych i prawa autorskie.

(IV-5) Odpowiedni nadzór nad eksportem i importem

• W poszczególnych krajach istnieją różnego rodzaju przepisy i regulacje dotyczące eksportu oraz importu technologii i towarów, które należy rozumieć i przestrzegać. Ponadto należy wprowadzić w tym celu jasny system kontroli oraz przeprowadzać odpowiednie procedury eksportu i importu.

Technologie i towary normowane przez prawodawstwo to komponenty, produkty, technologie, sprzęt, oprogramowanie itp., których dotyczą regulacje w zakresie eksportu wynikające m.in. z norm prawnych opartych na umowach międzynarodowych (np. Porozumienie z Wassenaar). W niektórych przypadkach może być konieczne np. uzyskanie zezwolenia od właściwych organów lub zastosowanie innych procedur związanych z eksportem.

(IV-6) Zapobieganie niewłaściwym praktykom

• Należy prowadzić działania mające na celu zapobieganie niewłaściwym praktykom.

Działania zapobiegające niewłaściwym praktykom obejmują edukowanie i podnoszenie świadomości pracowników oraz tworzenie otwartej atmosfery w pracy.

(IV-7) Odpowiedzialne poszukiwanie minerałów i należyta staranność

• Należy dochować należytej staranności w kwestii kontroli tego, czy minerały takie jak tantal, cyna, wolfram i złoto zawarte w wytwarzanych produktach powodują lub przyczyniają się do poważnego naruszenia praw człowieka, degradacji środowiska, korupcji i konfliktów na obszarach objętych konfliktami i obszarach wysokiego ryzyka.

Uważa się, że niektóre minerały wydobywane na obszarach, na których toczy się konflikt, mogą potencjalnie finansować grupy zbrojne, które dopuszczają się nieludzkich czynów, przyczyniając się w ten sposób do trwania konfliktu lub powodując łamanie praw człowieka.

W celu wypełnienia swojej odpowiedzialności społecznej w ramach działań związanych z zamówieniami, Grupa NTT współpracuje ze swoimi dostawcami w celu zapewnienia przejrzystości łańcucha dostaw oraz, mając na uwadze założenia „Ustawy o reformie przepisów finansowych” (ustawa Dodda-Franka) uchwalonej w USA w lipcu 2010 r., będzie promować inicjatywy mające na celu zapewnienie, że „minerały z regionów ogarniętych konfliktami” (conflict minerals), które są źródłem finansowania grup zbrojnych, nie będą wykorzystywane.

Ponieważ jednak na obszarach objętych konfliktem istnieją także minerały niewykorzystywane do finansowania grup zbrojnych, będziemy pracować nad tym, aby nie utrudniać ich wykorzystania.

Poniższe pięć kroków opisano w uznanych na arenie międzynarodowej „Wytycznych OECD dotyczących należytej staranności w zakresie odpowiedzialnych łańcuchów dostaw minerałów z obszarów objętych konfliktem i obszarów wysokiego ryzyka” w odniesieniu do należytej staranności w zakresie odpowiedzialnego pozyskiwania minerałów.

Krok 1: Budowa solidnego systemu zarządzania

Krok 2: Identyfikacja i ocena ryzyka w łańcuchu dostaw

Krok 3: Opracowanie i wdrożenie strategii w celu reagowania na zidentyfikowane zagrożenia

Krok 4: Przeprowadzanie audytów w zakresie należytej staranności zakładów hutniczych/rafinerii przez niezależną stronę trzecią

Krok 5: Roczne sprawozdania dotyczące należytej staranności w łańcuchu dostaw

 

Jakość i bezpieczeństwo

(V-1) Zapewnienie bezpieczeństwa produktów

• Należy projektować, produkować i sprzedawać produkty spełniające normy bezpieczeństwa określone w prawie obowiązującym w poszczególnych krajach oraz zapewniające wystarczające bezpieczeństwo produktu, a także wypełniać swoje obowiązki jako dostawcy.

Wśród przepisów prawa dotyczących bezpieczeństwa produktów wymienić można w Japonii m.in. „Ustawę o bezpieczeństwie urządzeń i materiałów elektrycznych”, „Ustawę o bezpieczeństwie produktów konsumenckich” oraz „Ustawę o znakowaniu jakości artykułów gospodarstwa domowego”. Normy bezpieczeństwa są określone w prawie oraz w normach JIS i innych. Ponadto międzynarodowe normy bezpieczeństwa obejmują UL, BSI i CSA.

Zarządzanie identyfikowalnością (historia materiałów, komponentów, procesów itp.) i innymi informacjami oraz szybkie działania w celu rozwiązania problemów są przydatne do zapewnienia bezpieczeństwa produktów.

(V-2) Dostarczanie dokładnych informacji o produktach i usługach

• Należy dostarczać dokładne i niewprowadzające w błąd informacje na temat produktów i usług.
• Nie należy podawać nieprawdziwych lub zmanipulowanych informacji.

Dokładne i niewprowadzające w błąd informacje to np.:

• Wymóg dokładności informacji na temat specyfikacji, jakości i metod obsługi produktów i usług
• Wymóg dokładności informacji o substancjach zawartych w materiałach i komponentach użytych w produkcie

 

Bezpieczeństwo informacji

(VI-1) Dostarczanie produktów lub usług z dbałością o bezpieczeństwo i prywatność

• Produkty lub usługi powinny być zaprojektowane w taki sposób, by zapewnić poufność, autentyczność, integralność i dostępność danych.
• Należy opracować i wdrożyć politykę oraz procedury w celu zapewnienia, że produkty lub usługi w momencie ich tworzenia są wolne od backdoorów, złośliwego oprogramowania i złośliwego kodu.
• Bazując na ryzyku należy zapewnić niezbędne wsparcie w celu zagwarantowania bezpieczeństwa, np. poprzez dostarczenie poprawek zabezpieczeń w okresie wsparcia.

Produkty lub usługi dbające o bezpieczeństwo i prywatność wymagają zapewnienia poufności, autentyczności, integralności i dostępności danych.

Podczas tworzenia produktu lub usługi ważne jest opracowanie i wdrożenie polityki i procedur, które nie zezwalają na umieszczenie w produkcie lub usłudze backdoorów, złośliwego oprogramowania lub złośliwego kodu. Dobre rezultaty dają regularne skany bezpieczeństwa, testy i poprawianie produktów, usług oraz infrastruktury bazowej, a także procesy mające na celu zapewnienie, że produkty i usługi są autentyczne i możliwe do zidentyfikowania.

Ponadto dostawca produktu lub usługi powinien dostarczyć wytyczne dotyczące bezpiecznej konfiguracji, obsługi i użytkowania, a także – w ustanowionym okresie wsparcia i bazując na ryzyku – zapewnić dane kontaktowe, doradztwo w zakresie bezpieczeństwa, zarządzanie podatnościami, poprawki zabezpieczeń oraz ogólne wsparcie. Skutecznym warunkiem wstępnym do tego jest odpowiednie wdrożenie polityki zarządzania aktywami, zarządzania podatnościami i zarządzania zmianami, mogące ograniczyć ryzyko dla środowiska usługi.

(VI-2) Zapobieganie wyciekowi informacji poufnych

• Należy zbudować mechanizmy i systemy zarządzania (w tym pojęciu zawiera się ustalenie poziomów zarządzania informacjami oraz edukacja i szkolenia pracowników) w celu właściwego zarządzania i ochrony informacji poufnych otrzymywanych nie tylko od własnego przedsiębiorstwa, ale także od klientów i stron trzecich.

Informacje poufne ogólnie oznaczają informacje ujawnionych na piśmie lub w inny sposób (w tym informacje cyfrowe zarejestrowane elektromagnetycznie lub optycznie), które zostały uzgodnione jako poufne, lub informacje ujawnionych ustnie z zastrzeżeniem, że są one poufne.

Właściwe zarządzanie odnosi się do ustanowienia i stosowania ogólnych mechanizmów zarządzania informacjami poufnymi, w tym do opracowania norm i polityki, które mają być przestrzegane przez pracowników i inne osoby, planowania i wdrażania środków zgodnie z nimi (np. kontrola dostępu z odpowiednimi poziomami identyfikacji), audytów oraz korekt.

Właściwa ochrona oznacza niedopuszczanie do nieuprawnionego lub niewłaściwego pozyskiwania, wykorzystywania, ujawniania lub doprowadzania do wycieku informacji poufnych w całym cyklu życia danych i wymaga wdrożenia ochrony danych, w tym odpowiedniego szyfrowania.

Ważne jest również wdrożenie odpowiedniej kontroli wstępu do pomieszczeń i innych środków zapewniających, że nie dojdzie do nieuprawnionego dostępu fizycznego.

(VI-3) Ochrona danych osobowych

• Należy odpowiednio zarządzać i chronić wszystkie dane osobowe, w tym dane dostawców, klientów, konsumentów i pracowników, zgodnie z odpowiednimi normami prawnymi obowiązującymi w każdym kraju.

Dane osobowe to informacje dotyczące żyjącej osoby, które mogą być wykorzystane do identyfikacji konkretnej osoby na podstawie nazwiska, daty urodzenia lub innego opisu zawartego w informacji. Dotyczy to także danych, które można łatwo porównać z innymi informacjami i w ten sposób zidentyfikować konkretną osobę.

Właściwe zarządzanie odnosi się do ustanowienia i stosowania ogólnych mechanizmów zarządzania danymi osobowymi, w tym do opracowania norm i polityki, które mają być przestrzegane przez pracowników i inne osoby, planowania i wdrażania środków zgodnie z nimi, audytów oraz korekt.

Odpowiednia ochrona oznacza, że dane osobowe nie są pozyskiwane, wykorzystywane, ujawniane i nie wyciekają w sposób nieuprawniony lub niewłaściwy.

(VI-4) Środki zaradcze przeciwko cyberatakom we własnym przedsiębiorstwie          

• Należy przedsięwziąć środki (identyfikacja, obrona, wykrywanie, reagowanie i odzyskiwanie) przeciwko zagrożeniom związanym z np. cyberatakami wobec systemów informatycznych, sieci oraz produktów i usług własnego przedsiębiorstwa, a także prowadzić działania zarządcze (w tym edukować i szkolić pracowników) tak, aby zapobiec szkodom dla własnej firmy i innych osób.
• Należy ustanowić i stosować politykę bezpieczeństwa zgodną z międzynarodowymi standardami.

Cyberataki to działania, które powodują szkody, np. wyciek tajemnic handlowych, takich jak dane osobowe, informacje o klientach, informacje o partnerach biznesowych i informacje poufne, lub szyfrowanie ważnych plików w wyniku na przykład infekcji złośliwym oprogramowaniem pochodzącym z ukierunkowanej wiadomości e-mail lub naprowadzania na złośliwe strony internetowe.

Konieczne jest zapobieganie problemom takim jak wycieki informacji, manipulacje i wyłączenia systemów informacyjnych spowodowane cyberatakami. Szkody nie ograniczają się do własnego przedsiębiorstwa, ponieważ atakujący mogą poszerzyć swój cel ataku na podstawie pozyskanych informacji o klientach i partnerach biznesowych.

Urządzenia będące celem cyberataków to nie tylko tradycyjne komputery PC i serwery; zagrożenie rozprzestrzenia się także na systemy przemysłowe i urządzenia znane jako internet rzeczy (IoT), efektywne jest więc podjęcie środków zaradczych także dla tych urządzeń. Ważne jest również posiadanie planu szybkiego odzyskiwania danych w przypadku cyberataku. Środki temu służące obejmują na przykład tworzenie kopii zapasowych krytycznych danych oraz redundancję serwerów i centrów danych.

Jeśli usługi w chmurze lub inne usługi podlegają umowie, ważne jest również, aby sprawdzić warunki owych umów w kontekście formułowania planów tego typu i ich wykonalności.

(VI-5) Reagowanie na zdarzenia naruszające ochronę

• W przypadku wystąpienia zdarzenia naruszającego ochronę należy niezwłocznie poinformować zainteresowane strony, zidentyfikować przyczynę incydentu, zapobiec rozprzestrzenianiu się szkód i podjąć środki zapobiegające ponownemu wystąpieniu.
• Należy niezwłocznie powiadomić NTT w przypadku zdarzenia naruszającego ochronę związanego z produktami lub usługami dostarczanymi Grupie NTT i zadaniami zlecanymi przez NTT lub w przypadku podejrzenia wystąpienia takiego zdarzenia.
• Na wniosek NTT należy złożyć sprawozdanie na temat przyczyn zdarzenia i efektów reakcji, a także środków zapobiegających ponownemu wystąpieniu problemu.

 

Utworzenie Planu ciągłości działania

• Należy przygotować się na katastrofy naturalne o dużej skali (trzęsienia ziemi, tsunami, powodzie, ulewne deszcze, obfite opady śniegu, tornada) i związane z nimi przerwy w dostawie prądu, odcięcie wody, zakłócenia w ruchu drogowym itp. wypadki (pożary, eksplozje), rozprzestrzenianie się epidemii, np. chorób rozprzestrzeniających się na rozległych obszarach i chorób zakaźnych, terroryzm, zamieszki, cyberataki, znaczące zmiany w bilansie podaży i popytu na surowce i komponenty oraz inne zdarzenia mające istotny wpływ na ciągłość działalności biznesowej. W tym celu należy poczynić odpowiednie przygotowania i dołożyć wszelkich starań, by w razie zaistnienia takiej sytuacji jak najszybciej wznowić działalność produkcyjną i zminimalizować wpływ na łańcuch dostaw.
• W przypadku katastrofy należy podjąć wysiłki w celu utworzenia systemu komunikacji i środków komunikacji aby ocenić wpływ na terminy dostaw itp. oraz umożliwić szybki kontakt z interesariuszami, w tym klientami.

W ramach działań podejmowanych przed wystąpieniem problemu ważne jest opracowanie lokalnej strategii odbudowy, określającej np. w jaki sposób chronić, łagodzić i przywracać do działania poszczególne elementy zakładu produkcyjnego w razie ewentualnych uszkodzeń. Istotne jest również zapewnienie alternatywnych sposobów zabezpieczenia działalności w odpowiedzi na przedłużający się okres odbudowy zniszczeń. Dobre efekty daje sformułowanie instrukcji szybkiego powrotu do działalności zgodnie z treścią Planu ciągłości działania na wypadek rzeczywistego przestoju w działalności, a także ciągłe kształcenie i szkolenie pracowników w celu umożliwienia im reagowania na rzeczywiste katastrofy i inne zdarzenia.

 

Inne

• Niniejsze Wytyczne stanowią poprawioną wersję „Wytycznych dotyczących promowania CSR w łańcuchu dostaw NTT” ustanowionych w grudniu 2013 r. i opierają się na „Wytycznych dotyczących odpowiedzialnego prowadzenia działań biznesowych” ustanowionych i opublikowanych przez Japan Electronics and Information Technology Industries Association (JEITA) w marcu 2020 r., które zostały uzupełnione o elementy dodane przez naszą firmę.
• Wytyczne te będą w razie potrzeby weryfikowane w odpowiedzi na zmiany warunków społecznych i nową wiedzę.

 

Kontakt:

Nippon Telegraph and Telephone Corporation,
Dział Planowania Technologii,
Specjalista ds. strategii zamówień
[email protected]